θεωρήστε το παρόν ως αποτέλεσμα της πληρεξουσιότητας που μου έδωσαν τρεις (3) άλλοι συμπατριώτες μας, ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος. Γυναίκα δεν υπάρχει στην τρόικα, παρόλο που είναι κι ο Καλός μέσα. Ο Κακός και ο Άσχημος τις διώχνουνε.
Τα ονόματά τους, τα έχετε δώσει εσείς κατά καιρούς και μέσα από την κοινή ζωή μας στη χώρα. Ο Καλός είναι αυτός που σας ψήφιζε όπως σας ήξερε και σας είχε ακούσει και τώρα δεν ξέρει τι να κάνει, ο Κακός είναι αυτός που σας ψήφιζε και τώρα δεν θέλει καν να γνωρίζει την ύπαρξή σας κι ο Άσχημος είναι αυτός που δεν σας ψήφισε ποτέ.
Διάβασα με μεγάλη προσοχή και αρκετές φορές το κείμενο που συνυπογράψατε και αναρτήσατε στις καλοσχεδιασμένες ιστοσελίδες σας, υποθέτω δημιουργήθηκαν με χορηγία ή με την προσωπική συμβολή φίλων ή συνεργατών ή μετακλητών μη μετεχόντων σε συντεχνίες.
Πραγματικά αισθάνθηκα ότι κάτι νέο επιτέλους ετοιμάζεται στην πολιτική σκηνή. Ένα νέο έργο, καλογραμμένο που απευθύνεται σε έναν μπουχτισμένο από συνήθεις αηδίες θεατή.
Εξεπλάγην τα μάλα. όταν διαπίστωσα, διά του κειμένου σας, το πώς ανθέξατε επί τόσα έτη, τη σήψη των κομματικών συνδικαλιστών, των κομματικά επιβληθεισών απεργιών και την κατατυράννηση ενός ολόκληρου λαού, του "έλληνα λαού", μιας ολόκληρης κοινωνίας, που παρέμενε σιωπηλή, βουβή, ακίνητη και ανανέωνε συνέχεια την εντολή της προς εσάς (με μικρά διαλείμματα για την ανασύσταση του χώρου και την απαραίτητη ενδοσκόπηση) για νέο ήθος στην πολιτική, για ένα νέο πολιτικό σκηνικό, για μια νέα πολιτική, για ένα παγκόσμιο αύριο ευημερίας.
Αισθάνομαι ταξική υπερηφάνεια που από το "Έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ", τα "περήφανα νιάτα" και τα "τιμημένα γηρατειά", σήμερα έχουμε πάει τόσο μπροστά που η συντεχνία των "περήφανων νιάτων" πήρε το δισάκι της στον ώμο για εκεί που οι πολιτικές σας τους έταξαν, η συντεχνία των "τιμημένων γηρατειών" εκλιπαρεί, στην κυριολεξία, για ένα κομμάτι ψωμί και λίγο αέρα -έστω του Συντάγματος- όταν πνίγεται από ασφυξία επειδή τόλμησε να συμπεριφερθεί συντεχνιακά, η περήφανη άμυνα της χώρας μας στηρίζεται στα "γερμένα υποβρύχια" και στις φρεγάτες που σουλατσάρουν πέρα δώθε σε μακρινές θάλασσες ενώ τέλος η μητέρα ΕΕ (κόρης της ΕΟΚ) μας έχει υπό την σκέπην της και τη ζέστη των φτερούγων της. Χαλάλι, λοιπόν, τα δάνεια που πήραμε για τα υποβρύχιά μας, για τα πετρέλαια που καίνε τα καράβια μας εκεί που τα καίνε, για τα εκτός έδρας που πληρώνουμε στη συντεχνία των στρατιωτικών που υπηρετούν σ' αυτά τα καράβια, χαλάλι τα αποθεματικά των ταμείων που ακουμπήθηκαν "σεμνά και ταπεινά" στη σκάρτη, σε σχέση με το παγκόσμιο, κουκίδα του τραπεζικού συστήματος της μητρός ΕΕ.
Εθνική υπερηφάνεια νοιώθω γιατί σταματήσαμε πια να μιλάμε με Αραφατάδες και λοιπούς μελαμψούς (καλούς και κακούς, ανάλογα με τα συμφέροντα της παγκόσμιας οικονομίας) κι άρχισαμε να μιλάμε, κυρίως στα "ίσα", με τις κομψευόμενες κυριούλες και τους γραβατωμένους λευκοκόλλαρους της ΕΕ και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.
Χαίρομαι ειλικρινά, που μετά την κ. Θεοδώρα Μπακογιάννη, το γένος Μητσοτάκη, καταδικάζετε έτσι απερίφραστα το σκοτεινό και βρωμερό πολιτικό παρελθόν αυτής της χώρας. Θαυμάζω την αντοχή που είχατε και υπομονή που επεδείξατε τα τελευταία 25 περίπου χρόνια που κλωθογυρνάτε στα πόδια μου.
Με ιδιαίτερη δε χαρά αντιμετωπίζω τα πρώτα βήματα της νέας πολιτικής άνοιξης και σας υποδέχομαι κι εσάς στον κακοτράχαλο δρόμο που πρέπει να περπατήσουμε, μια και με τις γόβες μέχρι σήμερα κ. Άννα δεν μας τιμήσατε με την παρουσία σας, έτσι ώστε ή όλοι μαζί να βουλιάξουμε ή όλοι μαζί να σωθούμε, όπως πολύ σωστά γράψατε. Κρίμα μόνον που το Σαμίνα βούλιαξε μόνο του, αλλά δεν πειράζει, ήταν δεν ήταν 80 νοματαίοι, μέλη της συντεχνίας που πάνε με το καράβι ήταν άλλωστε, αυτοί που πνίγηκαν.
Ίσως ένας λόγος που δεν υπάρχουν βιβλία, ακόμα, στα σχολεία κ. Άννα είναι για να μη φορτώσουμε το καράβι με περιττό βάρος. Εξάλλου στο σχολείο που πάνε (ή πήγαν, δεν με απασχολεί) τα δικά σας τα παιδιά (ή το παιδί, πάλι δεν με απασχολεί) τα βιβλία αγοράζονται έναντι συμβολικού τιμήματος. Ίσως ένας λόγος που οι Έλληνες συνωστίστηκαν στην αποβάθρα της Σμύρνης να είναι κι ότι δεν πρέπει να κουβαλάμε ένα περιττό ιστορικό βάρος πάνω στο καράβι, αυτό της σφαγής και του εκτοπισμού των Ελλήνων από τα παράλια της Μικράς Ασίας.
Ίσως ένας λόγος που αγοράζουμε πια τα φάρμακα μόνοι μας κ. Ανδρέα, είναι για να κατανοήσουμε το πόση κατανάλωση κάναμε και να συνετιστούμε. Εξάλλου το λέει και η λέξη, είναι φάρμακο, δηλητήριο δηλαδή. Ίσως ένας λόγος που μπορούμε να καπνίζουμε κάπου με ένα κάποιο αντίτιμο είναι για να πεθάνουμε μια ώρα αρχίτερα κι έτσι να μην είναι πολύ βαρύ το καράβι. Ίσως ένας λόγος που οι φαρμακευτικές θησαύρισαν στον τόπο μας να ήταν οι συντεχνίες με τις οποίες σήμερα χτυπιέστε κατά μέτωπο. Είναι σαφές ότι οι συντεχνίες των γιατρών τα πήραν και τα πήραν χοντρά και κάτω από το τραπέζι, σε αντίθεση με το ότι οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους, διευθυντές νοσοκομείων, επιτροπές προμηθειών, υπουργοί που παρήγγειλαν εμβόλια σχεδόν ληγμένα που μας έφταναν μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, άσχετα αν υπήρχε και μια επιστημονική άποψη -της μειονότητας- ότι δεν χρειαζόταν ούτε ένα εμβόλιο κι όλο ήταν ένα παιχνίδι των φαρμακευτικών, δεν έχουν καμία απολύτως ευθύνη. Χαίρομαι ειλικρινά, κ. Ανδρέα, για όλες τις προσπάθειες που καταβάλλετε στο χώρο ευθύνη σας για να μην τυραννιόμαστε από το 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους, μεταξύ αυτών ιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό.
Λυπάμαι κ. Γιάννη που δεν γνωρίζω κάτι για εσάς, απλώς απορώ πώς μέσα σε μια κυβέρνηση υπάρχουν δύο υπουργοί, που στηρίζουν τις ίδιες επιλογές, έχουν την ίδια όρεξη και πατριωτισμό για τη σωτηρία της πατρίδας, αλλά ταυτόχρονα κατανοούν εντελώς διαφορετικά ένα γραπτό κείμενο που αφορά την εν γένει αντιπαθή τάξη των ταξιτζήδων. Α, ναι... Ενθυμήθην... Είναι κι ο "πτωχός" πλην τίμιος Καλλικράτης μέσω του οποίου αποδείξατε εμπράκτως ότι τελικώς δεν βάφονται αυγά με μετεωρισμούς.
Είμαι σχεδόν ευτυχισμένος που μέσα από το κείμενό σας, διαπίστωσα ότι εσείς οι τρεις (3), δεν έχετε σχέση πια με συντεχνίες, εκλέγεστε από μόνοι σας, ποτέ σας δεν είχατε κάνει κατάληψη, ποτέ σας δεν ανεβήκατε σε κάγκελα υπουργείου, ποτέ σας δεν μιλήσατε σε απεργούς και ενθαρρύνατε, τα μαύρα χρόνια της δεξιάς. Μου θυμίσατε λίγο πολύ την κ. Μαρία των Βρυξελλών και παρά τρίχα να ξεχάσω το Νοέμβρη του '73. Θεωρώ ότι άμεσα, αμεσότατα, στιλιτεύετε τον πρότερο άνομο ή έστω λανθάνοντα πολιτικό βίο των κ.κ. Πρωτόπαππα και Μακρυπίδη, οίτινες εξετράφησαν στο σύστημα το οποίο με το κείμενό σας καταδικάζετε.
Μου θυμίσατε επίσης τους λόγους του δικτάτορος Παπαδόπουλου, όστις θεωρούσε την κατάληψη της Νομικής και του Πολυτεχνείου το 1973 (ήσασταν μικροί και οι τρεις τότε και δεν θα τα ενθυμείστε καλώς) ως δάκτυλο των αναρχοκομμουνιστών που σκοπό είχαν την κατάλυση της εννόμου τάξεως και την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αλλά ευτυχώς μετά θυμήθηκα ότι έχουμε Δημοκρατία και στη Δημοκρατία οι αναρχοκομμουνισταί είναι αναγνωρισμένο σωματείο ενώ η έννομος τάξη είναι αδιασάλευτος όσο υπάρχουν τα ΜΑΤ και λοιπές βοηθητικές δυνάμεις.
Λυπάμαι όμως ειλικρινά, διότι στην πρότασή σας, δεν είδα με ποιόν τρόπο κάποιος πολίτης μπορεί να διαφωνήσει μαζί σας. Κατανοώ την πεποίθησή σας ότι έχετε το αλάθητο, αλλά ως ελάχιστο δείγμα δημοκρατικότητας δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια ασφαλιστική δικλείδα και μια διέξοδος για να εκφράσουν την αντίθεσή τους κάποιοι συμπολίτες σας, που στο κάτω κάτω της γραφής σας πληρώνουν το μισθό σας, τα αυτοκίνητά σας και σε κάθε περίπτωση σας εξασφαλίζουν ανετότερο βίο από το δικό τους;
Συντεχνίες κακές, απεργίες κακές, καταλήψεις κακές, πορείες κακές, ίσως να σταματήσουμε να μαζευόμαστε και πάνω από τρεις (3);
Κατανοώ, απόλυτα, την αγωνία σας για την επόμενη μέρα του κινήματος, της κοινωνίας και οπωσδήποτε, αν όχι πρωτίστως, της μητρός Ευρώπης. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι γιατί η κοινωνία θα πρέπει να μοιράζεται μαζί σας την αγωνία σας. Μοιραστήκατε μαζί της τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την έλλειψη πλέον ακόμα και της αξιοπρέπειας; Το ότι κάποτε ονειρευτήκαμε να ζήσουμε σε μια Ευρώπη των λαών, με εξίσωση προς τα πάνω του βιοτικού μας επιπέδου, σε καμία περίπτωση δεν μας υποχρεώνει να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε ομού μ' εσάς τα ίδια πράγματα, πολύ δε περισσότερο όταν και οι λοιποί συμπολίτες μας της Ευρώπης, στο χαμηλό επίπεδο του πολίτη κι όχι το υψηλό του πολιτικού, αποσκίστηκαν από την ονείρωξη.
Θα προσπαθήσω με πολύ απλά λόγια να σας εκφράσω το τι θα περίμενα εγώ από εσάς, από τον καθένα στον τομέα του:
Λυπάμαι που πρέπει να σας βγάλω από την πλάνη σας, αλλά είτε για κακοτράχαλο δρόμο μιλάτε, είτε για φουρτούνα, είτε για ανέμους, είτε για βουλιάγματα, ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος σας ενημερώνουν ότι άλλο χρήμα να σκουπίσετε από την αγορά και τις τσέπες ή τις καταθέσεις των συμπολιτών σας δεν υπάρχει. Φυσικά γνωρίζετε ότι χρήματα υπάρχουν και γνωριζετε και πού υπάρχουν και δεν μιλάτε, όπως τόσα χρόνια δεν μιλάγατε για συντεχνίες, αντιθέτως τις εκτρέφατε για να εκλέγεστε και να σας στηρίζουν στις πολιτικές σας. Πιαστείτε λοιπόν από πάνω τους και τώρα στα δύσκολα.
Αν επίσης επιθυμείτε να σώσετε τις τράπεζες μπορείτε να ακολουθήσετε το μοντέλο της Proton Bank ή άλλα μοντέλα, όπως της Ιονικής πριν από πολλά χρόνια, επί εκσυγχρονισμού.
Ποτέ πολιτικός δεν έσωσε χώρα, αν πρώτα δεν είχε πείσει τους πολίτες της για τον τρόπο και τη μέθοδο που θα ακολουθούσε. Αν επιθυμείτε να γράψετε αλλιώς την ιστορία, γράψτε την, έχει πολλές λευκές σελίδες ακόμη. Φροντίστε μόνον σε 20 ή 30 χρόνια μη βρεθεί πάλι μια κ. Άννα, ένας κ. Ανδρέας κι ένας κ. Γιάννης και γράψουνε ότι "κάναμε τεράστια λάθη στο παρελθόν" γιατί αυτό το παρελθόν στο οποίο θα αναφέρονται είναι το παρόν μας.
Ποτέ πολιτικός δεν μπόρεσε να συνθέσει κάτι νέο χρησιμοποιώντας πεπαλαιωμένα υλικά κι όπως λένε αυτοί που μας "ξεπροβόδισαν" στη Σμύρνη το '22, "πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι" και μια και δεν είναι ακόμα γλώσσα της ΕΕ η τουρκική, η λέξη χούι σημαίνει συνήθεια. Κάτι νέο λοιπόν με τους παλιούς και τα χούγια τους, δεν παίζει.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος
Διάβασα με μεγάλη προσοχή και αρκετές φορές το κείμενο που συνυπογράψατε και αναρτήσατε στις καλοσχεδιασμένες ιστοσελίδες σας, υποθέτω δημιουργήθηκαν με χορηγία ή με την προσωπική συμβολή φίλων ή συνεργατών ή μετακλητών μη μετεχόντων σε συντεχνίες.
Πραγματικά αισθάνθηκα ότι κάτι νέο επιτέλους ετοιμάζεται στην πολιτική σκηνή. Ένα νέο έργο, καλογραμμένο που απευθύνεται σε έναν μπουχτισμένο από συνήθεις αηδίες θεατή.
Εξεπλάγην τα μάλα. όταν διαπίστωσα, διά του κειμένου σας, το πώς ανθέξατε επί τόσα έτη, τη σήψη των κομματικών συνδικαλιστών, των κομματικά επιβληθεισών απεργιών και την κατατυράννηση ενός ολόκληρου λαού, του "έλληνα λαού", μιας ολόκληρης κοινωνίας, που παρέμενε σιωπηλή, βουβή, ακίνητη και ανανέωνε συνέχεια την εντολή της προς εσάς (με μικρά διαλείμματα για την ανασύσταση του χώρου και την απαραίτητη ενδοσκόπηση) για νέο ήθος στην πολιτική, για ένα νέο πολιτικό σκηνικό, για μια νέα πολιτική, για ένα παγκόσμιο αύριο ευημερίας.
Αισθάνομαι ταξική υπερηφάνεια που από το "Έξω από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ", τα "περήφανα νιάτα" και τα "τιμημένα γηρατειά", σήμερα έχουμε πάει τόσο μπροστά που η συντεχνία των "περήφανων νιάτων" πήρε το δισάκι της στον ώμο για εκεί που οι πολιτικές σας τους έταξαν, η συντεχνία των "τιμημένων γηρατειών" εκλιπαρεί, στην κυριολεξία, για ένα κομμάτι ψωμί και λίγο αέρα -έστω του Συντάγματος- όταν πνίγεται από ασφυξία επειδή τόλμησε να συμπεριφερθεί συντεχνιακά, η περήφανη άμυνα της χώρας μας στηρίζεται στα "γερμένα υποβρύχια" και στις φρεγάτες που σουλατσάρουν πέρα δώθε σε μακρινές θάλασσες ενώ τέλος η μητέρα ΕΕ (κόρης της ΕΟΚ) μας έχει υπό την σκέπην της και τη ζέστη των φτερούγων της. Χαλάλι, λοιπόν, τα δάνεια που πήραμε για τα υποβρύχιά μας, για τα πετρέλαια που καίνε τα καράβια μας εκεί που τα καίνε, για τα εκτός έδρας που πληρώνουμε στη συντεχνία των στρατιωτικών που υπηρετούν σ' αυτά τα καράβια, χαλάλι τα αποθεματικά των ταμείων που ακουμπήθηκαν "σεμνά και ταπεινά" στη σκάρτη, σε σχέση με το παγκόσμιο, κουκίδα του τραπεζικού συστήματος της μητρός ΕΕ.
Εθνική υπερηφάνεια νοιώθω γιατί σταματήσαμε πια να μιλάμε με Αραφατάδες και λοιπούς μελαμψούς (καλούς και κακούς, ανάλογα με τα συμφέροντα της παγκόσμιας οικονομίας) κι άρχισαμε να μιλάμε, κυρίως στα "ίσα", με τις κομψευόμενες κυριούλες και τους γραβατωμένους λευκοκόλλαρους της ΕΕ και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.
Χαίρομαι ειλικρινά, που μετά την κ. Θεοδώρα Μπακογιάννη, το γένος Μητσοτάκη, καταδικάζετε έτσι απερίφραστα το σκοτεινό και βρωμερό πολιτικό παρελθόν αυτής της χώρας. Θαυμάζω την αντοχή που είχατε και υπομονή που επεδείξατε τα τελευταία 25 περίπου χρόνια που κλωθογυρνάτε στα πόδια μου.
Με ιδιαίτερη δε χαρά αντιμετωπίζω τα πρώτα βήματα της νέας πολιτικής άνοιξης και σας υποδέχομαι κι εσάς στον κακοτράχαλο δρόμο που πρέπει να περπατήσουμε, μια και με τις γόβες μέχρι σήμερα κ. Άννα δεν μας τιμήσατε με την παρουσία σας, έτσι ώστε ή όλοι μαζί να βουλιάξουμε ή όλοι μαζί να σωθούμε, όπως πολύ σωστά γράψατε. Κρίμα μόνον που το Σαμίνα βούλιαξε μόνο του, αλλά δεν πειράζει, ήταν δεν ήταν 80 νοματαίοι, μέλη της συντεχνίας που πάνε με το καράβι ήταν άλλωστε, αυτοί που πνίγηκαν.
Ίσως ένας λόγος που δεν υπάρχουν βιβλία, ακόμα, στα σχολεία κ. Άννα είναι για να μη φορτώσουμε το καράβι με περιττό βάρος. Εξάλλου στο σχολείο που πάνε (ή πήγαν, δεν με απασχολεί) τα δικά σας τα παιδιά (ή το παιδί, πάλι δεν με απασχολεί) τα βιβλία αγοράζονται έναντι συμβολικού τιμήματος. Ίσως ένας λόγος που οι Έλληνες συνωστίστηκαν στην αποβάθρα της Σμύρνης να είναι κι ότι δεν πρέπει να κουβαλάμε ένα περιττό ιστορικό βάρος πάνω στο καράβι, αυτό της σφαγής και του εκτοπισμού των Ελλήνων από τα παράλια της Μικράς Ασίας.
Ίσως ένας λόγος που αγοράζουμε πια τα φάρμακα μόνοι μας κ. Ανδρέα, είναι για να κατανοήσουμε το πόση κατανάλωση κάναμε και να συνετιστούμε. Εξάλλου το λέει και η λέξη, είναι φάρμακο, δηλητήριο δηλαδή. Ίσως ένας λόγος που μπορούμε να καπνίζουμε κάπου με ένα κάποιο αντίτιμο είναι για να πεθάνουμε μια ώρα αρχίτερα κι έτσι να μην είναι πολύ βαρύ το καράβι. Ίσως ένας λόγος που οι φαρμακευτικές θησαύρισαν στον τόπο μας να ήταν οι συντεχνίες με τις οποίες σήμερα χτυπιέστε κατά μέτωπο. Είναι σαφές ότι οι συντεχνίες των γιατρών τα πήραν και τα πήραν χοντρά και κάτω από το τραπέζι, σε αντίθεση με το ότι οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους, διευθυντές νοσοκομείων, επιτροπές προμηθειών, υπουργοί που παρήγγειλαν εμβόλια σχεδόν ληγμένα που μας έφταναν μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, άσχετα αν υπήρχε και μια επιστημονική άποψη -της μειονότητας- ότι δεν χρειαζόταν ούτε ένα εμβόλιο κι όλο ήταν ένα παιχνίδι των φαρμακευτικών, δεν έχουν καμία απολύτως ευθύνη. Χαίρομαι ειλικρινά, κ. Ανδρέα, για όλες τις προσπάθειες που καταβάλλετε στο χώρο ευθύνη σας για να μην τυραννιόμαστε από το 1.000.000 δημοσίους υπαλλήλους, μεταξύ αυτών ιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό.
Λυπάμαι κ. Γιάννη που δεν γνωρίζω κάτι για εσάς, απλώς απορώ πώς μέσα σε μια κυβέρνηση υπάρχουν δύο υπουργοί, που στηρίζουν τις ίδιες επιλογές, έχουν την ίδια όρεξη και πατριωτισμό για τη σωτηρία της πατρίδας, αλλά ταυτόχρονα κατανοούν εντελώς διαφορετικά ένα γραπτό κείμενο που αφορά την εν γένει αντιπαθή τάξη των ταξιτζήδων. Α, ναι... Ενθυμήθην... Είναι κι ο "πτωχός" πλην τίμιος Καλλικράτης μέσω του οποίου αποδείξατε εμπράκτως ότι τελικώς δεν βάφονται αυγά με μετεωρισμούς.
Είμαι σχεδόν ευτυχισμένος που μέσα από το κείμενό σας, διαπίστωσα ότι εσείς οι τρεις (3), δεν έχετε σχέση πια με συντεχνίες, εκλέγεστε από μόνοι σας, ποτέ σας δεν είχατε κάνει κατάληψη, ποτέ σας δεν ανεβήκατε σε κάγκελα υπουργείου, ποτέ σας δεν μιλήσατε σε απεργούς και ενθαρρύνατε, τα μαύρα χρόνια της δεξιάς. Μου θυμίσατε λίγο πολύ την κ. Μαρία των Βρυξελλών και παρά τρίχα να ξεχάσω το Νοέμβρη του '73. Θεωρώ ότι άμεσα, αμεσότατα, στιλιτεύετε τον πρότερο άνομο ή έστω λανθάνοντα πολιτικό βίο των κ.κ. Πρωτόπαππα και Μακρυπίδη, οίτινες εξετράφησαν στο σύστημα το οποίο με το κείμενό σας καταδικάζετε.
Μου θυμίσατε επίσης τους λόγους του δικτάτορος Παπαδόπουλου, όστις θεωρούσε την κατάληψη της Νομικής και του Πολυτεχνείου το 1973 (ήσασταν μικροί και οι τρεις τότε και δεν θα τα ενθυμείστε καλώς) ως δάκτυλο των αναρχοκομμουνιστών που σκοπό είχαν την κατάλυση της εννόμου τάξεως και την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αλλά ευτυχώς μετά θυμήθηκα ότι έχουμε Δημοκρατία και στη Δημοκρατία οι αναρχοκομμουνισταί είναι αναγνωρισμένο σωματείο ενώ η έννομος τάξη είναι αδιασάλευτος όσο υπάρχουν τα ΜΑΤ και λοιπές βοηθητικές δυνάμεις.
Λυπάμαι όμως ειλικρινά, διότι στην πρότασή σας, δεν είδα με ποιόν τρόπο κάποιος πολίτης μπορεί να διαφωνήσει μαζί σας. Κατανοώ την πεποίθησή σας ότι έχετε το αλάθητο, αλλά ως ελάχιστο δείγμα δημοκρατικότητας δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια ασφαλιστική δικλείδα και μια διέξοδος για να εκφράσουν την αντίθεσή τους κάποιοι συμπολίτες σας, που στο κάτω κάτω της γραφής σας πληρώνουν το μισθό σας, τα αυτοκίνητά σας και σε κάθε περίπτωση σας εξασφαλίζουν ανετότερο βίο από το δικό τους;
Συντεχνίες κακές, απεργίες κακές, καταλήψεις κακές, πορείες κακές, ίσως να σταματήσουμε να μαζευόμαστε και πάνω από τρεις (3);
Κατανοώ, απόλυτα, την αγωνία σας για την επόμενη μέρα του κινήματος, της κοινωνίας και οπωσδήποτε, αν όχι πρωτίστως, της μητρός Ευρώπης. Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι γιατί η κοινωνία θα πρέπει να μοιράζεται μαζί σας την αγωνία σας. Μοιραστήκατε μαζί της τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την έλλειψη πλέον ακόμα και της αξιοπρέπειας; Το ότι κάποτε ονειρευτήκαμε να ζήσουμε σε μια Ευρώπη των λαών, με εξίσωση προς τα πάνω του βιοτικού μας επιπέδου, σε καμία περίπτωση δεν μας υποχρεώνει να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε ομού μ' εσάς τα ίδια πράγματα, πολύ δε περισσότερο όταν και οι λοιποί συμπολίτες μας της Ευρώπης, στο χαμηλό επίπεδο του πολίτη κι όχι το υψηλό του πολιτικού, αποσκίστηκαν από την ονείρωξη.
Θα προσπαθήσω με πολύ απλά λόγια να σας εκφράσω το τι θα περίμενα εγώ από εσάς, από τον καθένα στον τομέα του:
- Κυρία Άννα, διαλύστε τις φοιτητικές και μαθητικές παράταξεις του κινήματος και τη συνδικαλιστική παράταξη του κινήματος σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης δια νόμου κι εφαρμόστε την άμεση δημοκρατία για την εκλογή υπουργού παιδείας, ήτοι ο υπουργός παιδείας να εκλέγεται από τους εμπλεκόμενους στο χώρο της παιδείας, ήτοι ακαδημαϊκούς, λογοτέχνες, διδάσκοντες και διδασκόμενους και στην περίπτωση των ανηλίκων να ψηφίζει ο γονιός τους. Θα εκπλαγείτε από το αποτέλεσμα.
- Κύριε Ανδρέα, δια νόμου χτυπήστε όλα τα κακώς κείμενα στις φαρμακευτικές εταιρείες που χρέωσαν αλόγιστα το αλόγιστο δημόσιο και βγαίνουν και ζημιογόνες από πάνω. Βρείτε τον τρόπο να επιστρέψουν τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων στη θέση τους, φυλακίστε τους "κουμπάρους" και δημεύστε τις περιουσίες τους, μέσα σε ένα βράδυ, όπως μέσα σε ένα βράδυ κόψατε τις συντάξεις. Αφαιρέστε δια νόμου την άδεια από οποιονδήποτε γιατρό πάρει φακελάκι ή χορηγία με δική σας προσωπική ευθύνη της τήρησης του νόμου. Εφαρμόστε κι εσείς την άμεση δημοκρατία για την εκλογή του υπουργού υγείας.
- Κύριε Γιάννη, δια νόμου απαγορέψτε ό,τι αναφέρεται και για τον κ. Ανδρέα, σε όλες τις τηλεπικοινωνιακές εταιρείες. Κανένα φυσικό πρόσωπο να μην έχει παραπάνω από μία άδεια ταξί και καμία εταιρεία να μην μπορεί να λειτουργήσει στο χώρο, αν το 49% του μετοχικού της κεφαλαίου δεν ανήκει σε ιδιοκτήτες ταξί, ήτοι αν το μετοχικό της κεφάλαιο είναι 100 άδειες, οι 49 από αυτές να ανήκουν σε φυσικά πρόσωπα. Εφαρμόστε κι εσείς την άμεση δημοκρατία για την εκλογή του υπουργού.
Λυπάμαι που πρέπει να σας βγάλω από την πλάνη σας, αλλά είτε για κακοτράχαλο δρόμο μιλάτε, είτε για φουρτούνα, είτε για ανέμους, είτε για βουλιάγματα, ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος σας ενημερώνουν ότι άλλο χρήμα να σκουπίσετε από την αγορά και τις τσέπες ή τις καταθέσεις των συμπολιτών σας δεν υπάρχει. Φυσικά γνωρίζετε ότι χρήματα υπάρχουν και γνωριζετε και πού υπάρχουν και δεν μιλάτε, όπως τόσα χρόνια δεν μιλάγατε για συντεχνίες, αντιθέτως τις εκτρέφατε για να εκλέγεστε και να σας στηρίζουν στις πολιτικές σας. Πιαστείτε λοιπόν από πάνω τους και τώρα στα δύσκολα.
Αν επίσης επιθυμείτε να σώσετε τις τράπεζες μπορείτε να ακολουθήσετε το μοντέλο της Proton Bank ή άλλα μοντέλα, όπως της Ιονικής πριν από πολλά χρόνια, επί εκσυγχρονισμού.
Ποτέ πολιτικός δεν έσωσε χώρα, αν πρώτα δεν είχε πείσει τους πολίτες της για τον τρόπο και τη μέθοδο που θα ακολουθούσε. Αν επιθυμείτε να γράψετε αλλιώς την ιστορία, γράψτε την, έχει πολλές λευκές σελίδες ακόμη. Φροντίστε μόνον σε 20 ή 30 χρόνια μη βρεθεί πάλι μια κ. Άννα, ένας κ. Ανδρέας κι ένας κ. Γιάννης και γράψουνε ότι "κάναμε τεράστια λάθη στο παρελθόν" γιατί αυτό το παρελθόν στο οποίο θα αναφέρονται είναι το παρόν μας.
Ποτέ πολιτικός δεν μπόρεσε να συνθέσει κάτι νέο χρησιμοποιώντας πεπαλαιωμένα υλικά κι όπως λένε αυτοί που μας "ξεπροβόδισαν" στη Σμύρνη το '22, "πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι" και μια και δεν είναι ακόμα γλώσσα της ΕΕ η τουρκική, η λέξη χούι σημαίνει συνήθεια. Κάτι νέο λοιπόν με τους παλιούς και τα χούγια τους, δεν παίζει.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου