Σωτηρία ήταν η Μπέλλου...

Αν ο Σαμαράς δεν είχε γραμμένο με χρυσά γράμματα στο βιογραφικό του ότι ήταν επιτυχημένος διευθυντής σε πιτσαρία, κατά δήλωσή του, αλλά διεύθυνε μαγέρικο, θα ήξερε ότι αν στη χύτρα σφίξεις εκτός από το καπάκι και τη βαλβίδα, η χύτρα εκρήγνυται απροειδοποίητα και απρόβλεπτα. Θα ήταν καλύτερα τα πράγματα σήμερα.

Αν ο Βενιζέλος δεν είχε πλούσια γυναίκα, κατά δήλωσή του, θα ήξερε ότι δεν μπορείς να κόβεις το ρεύμα, ή έστω να διατάζεις να γίνει, αν κάποιος δεν έχει πληρώσει το χαράτσι. Τα πράγματα θα ήταν καλύτερα σήμερα. Κι ίσως να ήταν ακόμα καλύτερα αν ήταν συνταγματολόγος κι όχι καθηγητής. Δεν θα κατέλυε δια νόμων το άρθρο του Συντάγματος περί ισονομίας και ισοπολιτείας, πολύ δε περισσότερο θα μάζευε τον άλλον τον καθηγητή, τον Στουρνάρα -με τ’ όνομα και τη χάρη και διαχρονικός-, που διέταξε τη ΔΕΗ, με τον άλλον καθηγητή εκεί, να μην υπακούσει σε δικαστική απόφαση.

Αυτός μάλιστα ο Στουρνάρας, γνήσιο μανατζαριό, το παρατράβηξε. Έκανε και μάθημα περί πατριωτικού καθήκοντος σε δικαστές και πολίτες. Υποθέτω ότι μετά τη γέννησή του έσπασαν το καλούπι για να μη χαλάσει η ράτσα. Ο Στουρνάρας είναι μάνατζερ και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται. Συνηθέστατα οι μάνατζερς είναι προϊόν λόμπινγκ (και ρόμπινγκ καμιά φορά) και όχι πραγματικής προστιθέμενης αξίας ή άνθρωποι με ικανότητες άνω του μετρίου. Δεκάδες χρόνια ιστορίας, στην Ελλάδα τουλάχιστον, αυτό έδειξαν. Ο Ελευθέριος Μουζάκης, ο «ΚΛΩΣΤΑΙ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ», ήταν ο άνθρωπος επιχειρηματίας. Μαζί στα κέρδη, μαζί και στις ζημιές. Κι είχε εργοστάσιο στις χειρότερες εργασιακές συνθήκες που υπήρχαν στην Ελλάδα.

Διατάσσονται, υπογράφουν, εκβιάζουν, επιβάλλουν, χαίρονται, πανηγυρίζουν. Κι όλα αυτά με τη συμπαράσταση των βουλευτών τους, της αριστερής τσέπης του φιλελευθερισμού και της δεξιάς τσέπης της αριστεράς. Άντε κι άλλες 2-3 χιλιάδες κολαούζους, σπαρμένους δεξιά κι αριστερά.

Και να σκεφτεί κανείς ότι κανένας και ποτέ δεν τους έδωσε το δικαίωμα να πουλήσουν περιουσία που δεν τους ανήκει, να ξεπουλήσουν πατρίδα που δεν τους ανήκει (όπως δεν ανήκει σε κανέναν μας), να ξεχαρβαλώσουν δημοκρατία που από σπάνια έως ποτέ, έχουν υπηρετήσει. Το τι λένε ή το πώς θα ήθελαν να τα καταλαβαίνουμε, είναι δικό τους θέμα.

Παρέδωσαν αμετάκλητα και άνευ όρων την Ελλάδα στους δανειστές. Οι οποίοι δανειστές δάνειζαν με χρήμα των τραπεζών, οι οποίες τράπεζες έφτιαχναν το χρήμα από μη παραγωγικές διαδικασίες. Μια χαρά κύκλος. Οικονομικό μοντελάκι μούρλια. Ειδικά αν είσαι ο τραπεζίτης. Ο ένας τραπεζίτης, ο άλλος κοπτήρας. Κρέας εμείς, τα λιμά.

Η Ελλάδα και καμία Ελλάδα, δεν πρόκειται ποτέ να σωθεί από τέτοιου επιπέδου πολιτικούς. Είναι οι πολιτικοί με τις πλούσιες γυναίκες, την ευγενή καταγωγή από πολιτικές οικογένειες, οι πολιτικοί που στο όνομα της πολιτικής τους αγνοούν δικαστικές αποφάσεις και καλούν και άλλους να πράξουν το ίδιο, είναι οι πολιτικοί που έχουν να επιδείξουν αποστασίες, διασπάσεις, κόμματα κληρονομικώ δικαίω, είναι οι πολιτικοί που δέχονται να φορολογηθεί μόνο το 25% της βουλευτικής τους αποζημίωσης, είναι οι πολιτικοί που έχουν μετοχές, είναι οι πολιτικοί που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό, είναι οι πολιτικοί που ο κύκλος τους είναι Λαυρεντιάδηδες, είναι οι πολιτικοί που βάφουν με πορδές τ’ αυγά.

Είναι οι πολιτικοί που το πατριωτικό τους καθήκον τους επιβάλλει να έχουν ένα Ταμήλο ανάμεσά τους και να εκφράζει την άποψή τους. Γιατί αν ο Ταμήλος δεν εξέφραζε την άποψή τους, το πατριωτικό τους καθήκον θα έπρεπε να τους οδηγήσει να ασκούν τα βουλευτικά τους καθήκοντα χωρίς αποζημίωση και χωρίς 4-5 κολαούζους από δίπλα ο καθένας τους και οπωσδήποτε δεν θα δέχονταν να υπηρετούν μια δημοκρατία κι ένα κράτος που θέλει να είναι συνεταίρος κατά 60% στον κόπο των πολιτών, χωρίς να προσφέρει απολύτως τίποτε σ’ αυτό το συνεταιρισμό. Τίποτε…

Ούτε παιδεία, ούτε υγεία, ούτε ασφάλεια, ούτε πρόνοια. Το απόλυτο τίποτε. Ίσως η προσφορά του απόλυτου τίποτε να είναι και ο λόγος που οι συγκεκριμένοι ασκούν (λέμε τώρα) πολιτική. Οι τίποτε για το τίποτε.

Σε μια ευνομούμενη πολιτεία και σε μια δημοκρατία, η πολιτική αλητεία αυτονόητα και αυτόματα αποβάλλεται από το σύστημα, Το ίδιο και ο πολιτικά αλήτης, το ίδιο κι ο αλήτης.

Και τέτοιοι πολιτικοί είναι παντού, σε όλο το φάσμα των ιδεολογιών και ιδεοληψιών.

Η Ελλάδα θα σωθεί από το σιωπηλό πλήθος, από τη δύναμη της σιωπής του, από την έκρηξη της σφιγμένης βαλβίδας της χύτρας, από αυτούς που προαιώνια την έσωζαν. Θα σωθεί από ανθρώπους που πάλεψαν και παλεύουν μόνοι τους από μειονεκτική θέση, από ανθρώπους που ξέρουν να χτυπάνε το χέρι στο μαχαίρι, από ανθρώπους που καθάρισαν τουαλέτες και φύλαξαν σκοπιά στη θητεία τους, από ανθρώπους που σε όποιο σχολείο κι αν τους έστελνες θα ήταν αριστούχοι –δεν θα χρειαζόταν τα λεφτά του μπαμπά τους και της μαμάς τους και το όνομα του σχολείου για να αριστεύσουν-, από ανθρώπους που δεν φίλησαν κατουρημένες ποδιές για μια θέση στο δημόσιο ή δεν έγιναν χαφιέδες για μια θέση στον ιδιωτικό τομέα, από ανθρώπους που δεν βρήκαν αλλά έχτισαν ή τουλάχιστον προσπάθησαν να χτίσουν σπίτι, από ανθρώπους που όταν έβλεπαν τους Λαυρεντιάδηδες και τους Μπομπολαίους και τους Κοκκαλαίους και τους Κοσκωτάδες και τους Λάτσηδες και τους Σάλλες έφτυναν χάμω κι άλλαζαν πεζοδρόμιο, από ανθρώπους που κερδίζουν την αξιοπρέπεια τους και το σεβασμό των άλλων με τον εαυτό τους κι όχι με τα χρήματα, τα αυτοκίνητα, τα ρούχα, από ανθρώπους περήφανους, τίμιους, αξιοπρεπείς, κοινωνικά αλληλέγγυους, από ανθρώπους που σου δίνουν από το υστέρημα κι όχι από το περίσσευμα, από ανθρώπους που μπορούν και κοιτάζουν το τέρας στα μάτια και του βγάζουν τη γλώσσα τους μέσα στα μούτρα, από ανθρώπους που ξέρουν ή μαθαίνουν ότι κάτω από τη μορφή του τέρατος κρύβονται ριψάσπιδες, απάτριδες, ανάλγητοι, ψυχικά άρρωστες, ηθικά κατάπτυστες, αλαζόνες κοτούλες κι οι αυλοκόλακες τους.

Κανένα τέτοιο μόρφωμα, δεν έχει το δικαίωμα να οδηγεί στην εξαθλίωση, την απελπισία, την αυτοκτονία ανθρώπους. Κανένα τέτοιο μόρφωμα δεν μπορεί να είναι συνεταίρος σου και πουθενά. ΚΑΝΕΝΑ.